Koperen jubileum dat eigenlijk goud waard is
De Hé-redactie bezoekt de Hemmense boerderij: een woonlocatie en dagbesteding vallend onder Cluster intensieve zorg. De cliënten, begeleiders en vrijwilligers vieren hun koperen jubileum en wij vieren het feestje mee…
De oprit van de boerderij wordt geflankeerd door paarse ballonnen. Het is druk op het erf, gezellig druk. Buiten bij de dagbestedingsruimte schenken ze koffie en thee. Genodigden schudden elkaar de hand, worden welkom geheten door locatiemanager Irene Elzenga: ‘Wat leuk dat jullie erbij zijn, op deze bijzondere dag.’
Nieuw thuis
Woonlocatie de Hemmense boerderij viert haar 12,5-jarig bestaan. Een koperen jubileum dat eigenlijk goud waard is, want de locatie werkte de afgelopen jaren keihard om te komen waar ze nu is. Een aantal cliënten woonde al langere tijd binnen de psychiatrie. Philadelphia ging een samenwerkingsverband aan met de psychiatrische inrichting Wolfheze , waardoor de cliënten eerst in Bennekom terechtkwamen. Uiteindelijk kocht Philadelphia de boerderij in 2004, omdat een grote groep mensen met een beperking een nieuw thuis zocht. Gelegen in een bosrijke, prikkelarme omgeving bleek de locatie in Hemmen ideaal voor deze doelgroep. Tegenwoordig wonen 13 cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag op de boerderij, niet alleen mensen met een psychiatrisch ziektebeeld, ook licht verstandelijk beperkten en autistische cliënten ademen de schone lucht van het Gelderse platteland in.
Na een kort dankwoord van Irene – voor ieders tomeloze inzet en betrokkenheid – worden alle cliënten, begeleiders, vrijwilligers en verwanten uitgenodigd voor de High Tea. En dat is niet het enige. Ook de lancering van de nieuwe website, een sjoelwedstrijd en een bezoek aan de visagiste staan op het programma. Met als hoogtepunt van de dag: een musical opgevoerd door cliënten van de Schelpenhof in Den Haag.
Sjoelen
Door de jaren heen zagen de cliënten vele gezichten. Locatiemanagers, begeleiders en vrijwilligers passeerden de revue, een kwestie van komen en gaan. ‘Er was geen continuïteit binnen de locatie’, vertelt Irene. ‘Natuurlijk, iedereen deed zijn best om goede, kwalitatieve zorg te leveren, maar de wisselingen in het team zorgde soms voor onrust op de werkvloer, waar de cliënten dan ook last van kregen.’ Het team moest helder krijgen wat elke medewerker doet en wil, en wat zijn of haar leerdoelen zijn. ‘We stelden onszelf de vraag: Wat willen we als team? Waar ligt onze kracht? En wat betekent dit voor onze cliënten? Als medewerkers weten wat ze aan elkaar hebben, dan gaat ’t ook beter met de cliënten. Die twee dingen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.’
Eenmaal bekomen van de High Tea – sugar rush! – beginnen cliënten aan de sjoelwedstrijd. Hand tegen hout. Een vrijwilliger stift de scores op een whiteboard.
Polonaise
Ook de ouders en verwanten van cliënten vieren het jubileum mee. Ze genieten zichtbaar van alle feestvreugde. Irene: ‘De familie, belangenbehartigers zijn onmisbaar in de zorg voor hun verstandelijke beperkte zoon, dochter, neef of nicht. Werken in de driehoek– cliënt, begeleider, familie – maakt dat je de wensen van de cliënt centraal stelt, door meer betrokkenheid en erkenning van en tussen begeleiders en verwanten.’ Ditzelfde geldt voor de vrijwilligers, ook die zijn van groot belang. Irene uit haar waardering in dichtvorm:
Vrijwilliger zijn, dat is vrijwillig
Maar… niet vrijblijvend
Het is verbonden
Maar niet gebonden
Het is onbetaalbaar
Maar niet te koop
Is positief denken
Is iets voor een ander doen
Met als enig doel
Voor jezelf en voor de ander
Een fijn en goed gevoel
Woorden komen we vaak te kort om uit te leggen
Hoe blij we zijn met vrijwilligers en dat ook tegen ze zeggen
Daarom vandaag op deze bijzondere dag
Een boeket bloemen met een lach
Deze waardering zie je terug bij de boerderij, dat gevoel van saamhorigheid. Glimlach na glimlach, omhelzing na omhelzing. Met als climax de musical van de Schelpenhof. De cliënten uit Den Haag spelen een klassiek toneelstuk over de liefde tussen een koning en prinses. Na elke scene, iedere dialoog, zingen de cliënten een lied: ‘Dromendans’ van Vinzzent en ‘Schouder aan Schouder’ van Guus Meeuwis en Marco Borsato. En juist op die momenten smelt alles samen. De voorstelling eindigt dan ook in een lange polonaise van cliënten uit Hemmen en Den Haag, van begeleiders, vrijwilligers en verwanten, verbonden met elkaar. Een klein tafereel, van grote betekenis.
Penvriendinnen
De samenwerking tussen de twee locaties is een succesverhaal, ook voor het platform Hé, ik heb een idee! Begeleider Elly Grevers van de Schelpenhof kwam eerder dit jaar in contact met begeleider Gerie Budding-Elings van de Hemmense boerderij, bij een Hé-redactievergadering. En aangezien op de Hemmense boerderij wat te vieren viel, leek het de begeleiders een goed idee om elkaar te helpen. Zo kregen de Haagse cliënten een publiek voor hun musical, en genoot het publiek van een onvergetelijke voorstelling. ‘Er-zijn voor elkaar, weten dat elke locatie onderdeel is van Philadelphia en werkt met dezelfde doelgroep, dat besef is belangrijk. Deze ontmoeting heeft zo veel gebracht. Twee cliënten zijn vandaag penvriendinnen geworden. Zo geweldig … wat wil je nog meer?’, besluit Irene.
